தேனுகாவும், நானும் அவ்வப்பொழுது திரு. எம்.வீ. வெங்கட்ராம் அவர்களை வீட்டிற்கு சென்று பார்ப்பதுண்டு. வாங்க தேனுகா வாங்க மூர்த்தி என்று பெயர் சொல்லி வரவேற்று நாற்காலியில் அமரச்செய்து முதலில் தண்ணிர் ஜக்கில் இருந்து டம்ளரில் ஊற்றி கொடுப்பார். பின் இந்தாங்க வெற்றிலை செல்லம் என்று வெற்றிலை பெட்டியை கொடுப்பார். நீர் அருந்திவிட்டு வெற்றிலை போட்டுக்கொள்வோம். அதன்பிறகு இன்று என்ன படித்தீர்கள் என்று கேட்க அப்படியே உரையாடல் தொடரும். எம்.வீ.சாரும் தேனுகாவும் பேசுவதை கேட்பதே எனக்கு இன்பமயமாக இருக்கும். அதுவே ஒரு இலக்கிய கூட்டம்போல் தோன்றும். எம்.வீ. வி ஓர் குழந்தைப்போல் பேசுவார். பேச்சில் கர்வம், கோபம், பார்க்கமுடியாது. பின் தன் மனைவியை அழைத்து தேனுகா வந்து இருக்கிறார் பார் என்பார். அந்த அம்மையார் சமையல் கட்டில் இருந்து வரும்போதே மூன்று காப்பி டம்ளர்களுடன் வாங்க என்று கூறிவிட்டு அந்தகாலது ஓட்டு வீட்டு ஹாலில் பாதி நடந்து வந்து நிற்பார்கள். M.V. V சென்று காப்பிடம்ளரை வாங்கி எங்களிடம் கொடுத்து தானும் அருந்துவார் அருமையான கும்பகோணம் டிகிரி காபி. இப்படி ஒவ்வொரு முறை போகும்போதும் இந்த வரவேற்பு. அந்த நாட்கள் மறக்கமுடியாதவை. ஒரு சிலநாட்கள் எம்.வீ.வி. அவர்களை எனது ஸ்கூஓட்டரில் அழைத்துச்சென்று காந்தி பார்க்கில் கொண்டு விட்டு திரும்ப வீட்டிற்கு கொண்டுவிட்ட நாட்களும் உண்டு. காந்தி பார்க்கில் எம்.வீ.வி., கரிச்சான் குஞ்சு, தேனுகா, தஞ்சை பிரகாஷ், தாங்களும் (ரவி சுப்ரமணியன்) மற்றும் லிங்குசாமி, பிருந்தசாரதி, சரவண குமார் போன்ற எழுத்தாளர்களும் இருப்பார்கள்.ஒரு சுவையான இலக்கியக்கூடமாக இருக்கும். எம்.வீ.வி சார் வெற்றிலை செல்லத்துடன் கொண்ட போட்டோவை பார்த்ததும் என் மனம் 25 ஆண்டுகள் பின்னோக்கி சென்றுவிட்டது. மறக்கமுடியாத Golden memories இல் இதுவும் ஒன்று.